Και εκεί που νομίζαμε ότι τα έχουμε δεί όλα, έμφανίζεται ένα νέο «τηλεπαιχνίδι» (λέμε τώρα) και τα ανατρέπει πάλι όλα.
Δεν θα μείνω στις μέχρι τώρα γνωστές επισημάνσεις, από πάρα πολύ κόσμο περι εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αλλά θα ήθελα να σταθώ στις αντοχές και στα όρια της κάθε ανθρώπινης προσωπικότητας που στην ουσία, είναι αυτή που δοκιμάζεται σε όλα τα παιχνίδια αυτου του είδους.
Η στιγμή της αλήθειας φαινομενικά είναι ένα τηλεπαιχνίδι το οποίο σε φτάνει στα άκρα και πολλές φορές σε εκθέτει στο ευρύ κοινό ή στο στένο συγγενικό - φιλικό σου περιβάλλον που σε γνωρίζει υποτίθεται καλύτερα.
Στην πραγματικότητα όμως αυτοί που συμμετέχουν, εκτός του ότι πάνε απόλυτα συνειδητά στο παιχνίδι, παίζουν απλά ένα θέατρο!
Καθώς γνωρίζουν εκ’ των προτέρων όλες τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις που θα τους γίνουν και τις οποίες φυσικά έχουν μεταφέρει και στους πάντα «έκπληκτους» συγγενείς, οι οποίοι υποτίθεται ότι σοκάρονται. Τα προσωπικά τους δεδομένα λοιπόν θυσιάζονται στον βωμό της τηλεθέασης και του εύκολου κέρδους, πάντα βέβαια εν γνωσει τους.
Αυτοί είτε θέλουν να αποκτήσουν δημοσιότητα ανεξαρτήτως κόστους είτε επιθυμούν να κερδίσουν κάποια χρήματα και μετά να εξαφανιστούν. Καθώς έτσι λειτουργεί δυστυχώς η τηλεόραση στις μέρες μας.
Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι ζούμε σε μια χώρα, που έχει σαν βασικό της χαρακτηριστικό το ότι σε 2 βδομάδες κανείς δεν θα θυμάται τίποτα. Άρα όλοι αυτοί που λαμβάνουν μέρος σ’ αυτά τα παιχνίδια απλώς παίζουν έξυπνα χρησιμοποιούν το σύστημα της τηλεόρασης και κερδίζουν.
Το θέμα της αξιοπρέπειας θα πρέπει να μας απασχολήσει λοιπόν όσον αφορά την πραγματική ζωή, καθώς όλοι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται ανάμεσα μας και πολλές φορές μάλιστα είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας.
Αυτό που τρομάζει και ενοχλεί τον περισσότερο κόσμο και αποκαλύπτεται πλέον ωμά μέσα από όλα αυτά τα τηλεπαιχνίδια είναι μήπως αύριο βιώσουμε παρόμοιες ή και χειρότερες καταστάσεις και στην αληθινή μας ζωή που οι συνέπειες εκεί θα είναι πολύ χειρότερες και οδυνηρές απο ένα καλά προετοιμασμένο παιχνίδι.
Θα ήθελα να επισημάνω τέλος, ότι με λυπεί αφάνταστα και με προβληματίζει ταυτόχρονα για το ποιό είναι το πραγματικό μέγεθος της απαξίωσης των αξιών ιδιαίτερα στα πιο νεανικά στρώματα της κοινωνίας μας, καθώς επικρατεί σε πάρα πολλούς η άποψη ότι είναι «μαγκιά» το ότι τολμά κάποιος να βγει στην τηλεόραση και να εκθέσει την προσωπική του ζωή κερδίζοντας έτσι κάποιο χρηματικό ποσό.
Λέτε σε λίγα χρόνια να ζητήσουν κάποιοι να τους στήνουμε και αδριάντα και να τους τιμούμε σαν ήρωες;
Ξυπνήστε φίλοι μου γιατί χανόμαστε…και φυσικά δεν φταίνε καθόλου όλα αυτά τα παιδιά, αντίθετα χρειάζονται την βοήθεια και την αμέριστη υποστήριξη όλων μας, καθώς όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι πρέπει να τους παρέχουν σωστή παιδεία και μόρφωση, έχουν να κερδίσουν πάρα πολλά μόνο από την αποχαύνωση τους και όχι από την δημιουργία σκεπτόμενων ανθρώπων.
